17 Ekim 2016 Pazartesi

Deniz'i Beklerken


Deniz'i Beklerken...
 
Evlat hasreti, eksiklik, annelik, saf sevgi ve kalben gebelik hikayesi....
Beklemek zor ve sancılı bir süreç. Hayatımda hiçbir şeyi kolay elde etmedim. Severim mücadele etmeyi, sıradan olmamayı, sorgulamayı, araştırmayı ve hiç yılmadan hayallerimin peşinden koşmayı...
Her kadının hayalidir anne olmak, canına can katmak, damarlarındaki kanla, göğsündeki sütüyle beslemek yavrusunu...
Ben de istedim, denedim, bekledim, üzüldüm, ağladım, hayırlısı dedim, isyan ettim, neden ben? dedim. Çok istememe rağmen olmadı. İnsanın neresi eksikse, orası acır ve diğer insanlarda seni eksik yerinden acıtır ya da sen öyle hissedersin. Hassassındır, kırılgan, alıngansındır.

Benim bu ruh halimi çözebilmem biraz vaktimi aldı açıkçası. İnsanları çok özelime sokmuştum. "çocuğum olmuyor muydu, sorun ben de miydi, eşimde miydi,  tüp bebek denemiş miydim?" Herkesin bir akrabasının deva bulduğu bir doktor ya da alternatif tıp yöntemleri vardı. Dualar, hocalar, vs vs. ve ben de herkesin dediğini dinledim. Kimini uyguladım, kimi doktora gittim, kimine de tamam deyip yapmadım...

Sonra baktım ki çıldırıyorum!
Ve kendime döndüm, özüme. "ben ne istiyordum?" önemli olan benim ve eşimin ne istediğiydi. Başka insanların ne düşündüğü değil. Evet biyolojik olarak anne baba olmayı çok istedik ama olmadı. Hayat devam ediyor ve en önemlisi çok az insana nasip olan gerçek sevgimiz ve huzur dolu bir yuvamız vardı. Biz zaten mutluyduk ki... Evet bir bebeğimizin olması mutluluğumuzu katlayacaktı ama olmaması mutsuz olmamızı gerektirmiyordu.

 Şükür ki bunu anladık ve sımsıkı sarıldık birbirimize. Dostlarıma ve aileme sığındım, köpeğim Şans'a bağlandım. Annelikse anneliği dibine kadar yaşadım. Hem de bir köpeğin ve kedinin annesi oldum...
Meğer anne olmak için illa doğurmak gerekmiyormuş. Verdiğin emek, geçirdiğin zaman ve sana ait bir varlığa duyduğun karşılıksız saf sevgiymiş annelik... Şans kızım, bal kızım sayesinde deneyimledim ve öğrendim.

Doğurmadan da bir anneydim ben zaten. Beş ay önce evlat edinmek için başvurduk. Şimdi 38 yaşında ve yavrusunun geleceği günü bekleyen bir anneyim. 4 kişilik kocaman bir aileyiz ve dört gözle Deniz'imi bekliyoruz. İki ablası, harika bir babası ve kocaman bir ailesi olacak. Deniz'i  karnımda büyütmedim ama her gün  kalbimde büyütüyorum.
Deniz'im, canım...
Öyle dokuz aylık bir hamilelik değil benim ki. Uzun, zor ve meşakkatli olacak sana doğru yolculuğum. Ama olsun, sonu güzel olsun.
Sonu Deniz, sonu mavi olsun.
Kalben gebe Deniz'in annesi  
21.07.2016

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder